Nieruchomość inwestycyjna

Definicja nieruchomości inwestycyjnej zawarta jest w Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości 40 zatytułowanym „Nieruchomości inwestycyjne”. Zgodnie z tą definicją nieruchomości inwestycyjne to takie, które są dla właściciela źródłem przychodów. Oznacza to, że uzyskuje on przychód np. z czynszu lub przychodu wartości danych nieruchomości.

Nieruchomość inwestycyjna zgodnie z MSR to wszelkie grunty, budynki lub ich części, z których właściciel/leasingobiorca uzyskuje przychody, lub posiada je w celu zwiększenia wartości po to, aby nieruchomość w przyszłości sprzedać np. wynajęty park handlowy, lokal wynajęty dla drogerii Rossmann, lokal wynajęty dla Żabki, lokal wynajęty dla Hebe

Obok spełnienia tych warunków, konieczne jest także, aby nie była ona zajmowana przez właściciela nieruchomości, to znaczy nie była wykorzystywana przez niego na cele:
– własne,
– produkcji,
– dostaw towarów,
– świadczenia usług,
– administracyjne.

Bilans wyceny nieruchomości inwestycyjnej może być przeprowadzony na dwa sposoby:
1. Zasad stosowanych do środków trwałych. Wówczas wyceny dokonuje się według kosztów kupna/wytworzenia lub wartości przeszacowanej, gdzie amortyzacja podatkowa pozwala na dokonanie odpisów amortyzacyjnych/umorzeniowych
2. Ceny rynkowej. W tym przypadku nie stosuje się już odpisów amortyzacyjnych, ponieważ mniejsza wartość nieruchomości wynika z wyceny zgodnej z ceną rynkową.

Ważne jest, że nieruchomość inwestycyjna nie musi być odkupiona od kogoś innego, a można ją wybudować samemu. Wtedy należy się jednak liczyć z tym, że inwestycja w budowie przyniesie niemałe koszty związane z wytworzeniem nieruchomości inwestycyjnej.